Interview Madelein Taen door Teeja Bongaards

Ik ga op reis en ik neem mee

Madelein op bezoek bij de projecten, de deelnemers en de regelaars in Brazilië, verbonden aan de Stichting Toekomst Braziliaanse Jeugd. En natuurlijk weer een warm weerzien met  Tecla en familie!
Interview van Teeja Bongaards, secretaris, met Madelein Taen, voorzitter van de Stichting Toekomst Braziliaanse Jeugd

En Madelein, wat nam jij mee?

2 koffers, een grote en een kleine en 1 rugzak.
De grote koffer was volgepakt met kleding voor de mensen daar en natuurlijk met allerlei cadeautjes; totaal 24,7 kg
In de rugzak zat onderin wat kleding voor mezelf plus toiletartikelen en ook weer cadeautjes; totaal: 24,7 kg.
Dan was er nog de rolkoffer als handbagage.
In de binnenkant van mijn broek had ik een zakje genaaid voor mijn paspoort en een stapel bankbiljetten, totaal 9.500 euro cash, allemaal afkomstig van donaties.
Het isnl heel ingewikkeld om via de bank geld over te maken naar een project in Brazilië; weken van bureaucratische controle en hoge onkosten. Dus ik neem het altijd maar gewoon mee, ondanks het feit dat het door mijn omgeving iedere keer weer afgeraden wordt!

Dit was jouw 15e keer dat je daar op  bezoek ging toch?

Ja, in 1991 was ik er voor het eerst en sindsdien ben ik er iedere 2 jaar wel een keer geweest. Overigens altijd op eigen kosten; dit wordt dus niet uit de donaties betaald. Ik kon dit jaar zoveel geld meenemen omdat we het afgelopen jaar een anonieme donatie uit een nalatenschap hebben gekregen van 10.000 euro. We hebben daargeweldige dingen mee kunnen doen.
Dit keer was ik er 5 weken en die heb ik intensief beleefd en de tijd goed besteed.

Foto:  Madelein bij Tecla

Even terug naar het begin. Je bent dus in 1991 voor het eerst daar naartoe gegaan. Je werkte als vrijwilliger in een coöperatie,en bent daar in contact gekomen met Tecla, een alleenstaande moeder van 37 met 2 kinderen van 5 en 9 jaar. Je hebt daar 8maanden  gewoond en meegewerkt en een heel goede band met dit gezin opgebouwd.

Dat klopt. Omdat ik zelf 37 jaar was, alleenstaand, en niet verwachtte dat ik ooit kinderen zou hebben kwam er een verlangen bij mij naar boven om mee-moeder en mee verantwoordelijk te zijn voor de kinderen van Tecla. Daar stemde zij mee in en zo is het allemaal begonnen.

Ik kan financieel ondersteunen,waardoor de kinderen beter onderwijs konden volgen en waardoor er ook ander eten dan alleen bonen met rijst op tafel staat. Belangrijker vind ik dat zich daarnaasteen sterke band heeftontwikkeld in vriendschap. Een familieband. Het heeft mijn leven veel rijker gemaakt, vervuld; leven is meer dan ik alleen. Leven is geven en delen. Inmiddels zijn de kinderen 36 en 32; de oudste, een dochter is gelukkig getrouwd en heeft een dochtertje van 6 jaar.

Behalve zorg, ondersteuning en liefde voor dat gezin ben je ook een stichting begonnen. Kun je kort nog eens uitleggen wat de stichting doet?

De Stichting Toekomst Braziliaanse Jeugd (TBJ) bestaat uit 3 onderdelen: Het microkredietfonds, studietoelagen en muziek.

Het microkredietfonds geeft leningen aan (veelal jonge) mensen die een eigen bedrijf willen starten of uitbreiden, zoals een fietsenwerkplaatsof een kapsalon. Het idee is dat mensen hierdoor middelen krijgen om iets duurzaam op te bouwen en te bestendigen. Het gaat meestal om een bedrag van circa 500 euro.

Als men in staat is de lening in 1 jaar terug te betalen, hoeft er geen rente betaald te worden. Dat doet bijna iedereen. Als het langer duurt dan 1 jaar komt er eenmalig 5% over het totale bedrag bij. Van belang is ook dat de leners een soort van ambassadeurs worden van het fonds en ook weer nieuwe mensen werven om hieraan deel te nemen. De afgelopen 4 jaar zijn er 34 nieuwe projecten ondersteund.

De studie toelagen worden toegekend aan kinderen en jongeren die een opleiding willen volgen en daar zelf niet de middelen voor hebben. Op dit moment worden er 12 leerlingen ondersteund, 2 kinderen op de basisschool; 4 in het voortgezet onderwijs en 6 op de HBO/universiteit. Het schoolgeld of collegegeld wordt voor 90-99% betaald door onze stichting en ze krijgenin januari bij aanvang van het nieuwe studiejaar een bedrag voor boeken en schooluniform.

Muziek bestaat uit 2 onderdelen:
10 kinderen krijgen buiten schooltijd blokfluitles en les op de xylofoon. De instrumenten zijn aangeschaft door de stichting en de muziekleraar Helio wordt door ons betaald. Dit project heet “ Encantar” en betekent “ betovering”.
Daarnaast wordt in eenbuitenwijk les gegeven aan 14 kinderen van 6-13 jaar. Zij komen 2 keer per week ’s middags 1,5 uur muziekles voorzang- en blokfluit les. Ook deze lessen worden door een professionele muziekleraar gegeven en hij bereidt de kinderen voor op uitvoeringen geven bij allerlei vieringen in de wijk. Al deze kinderen komen uit arme gezinnen die zelf nooit in staat zouden zijn muziekles te betalen. Naast hun halve dagen school is dit bovendien een goede BSO!

Daarnaast hebben we ook nog bijzondere projecten lopen zoals het opzetten van een kleuterschool voor kinderen van armlastige en vaak alleenstaande ouders. Dit is een initiatief van een heel enthousiaste kleuterjuf Aline, die op vrijwillige basis gestart is met plannen maken. Tijdens mijn bezoek daar bleek dat er niet echt een goed doordacht plan lag. De afspraak is nu dat zij de tijd krijgt om dit alles goed voor te bereiden met een gedegen plan zodat er in 2019 echt gestart kan worden. De naam van de school is al bekend: O Sonho,  “ De Droom”.

Ze doet nu een extra opleiding; gaat een plan schrijven met financiële onderbouwing.
Het enthousiasme van haar is hartverwarmend; zo heeft ze b.v. een rommelmarkt georganiseerd die 80 euro opgebracht heeft, waarvan ze een koelkast kan aanschaffen voor de school.
Een ander bijzonder project is de ondersteuning van een basisschool ten behoeve van de jaarlijkse Kerstviering en het aanschaffen van schoolmateriaal. Dit geld wordt al meer dan 10 jaar bijeen gebracht door een straat in Utrecht.

 

Foto: overleg project Sonho; coördinatoren TBJ en kleuterjuf Aline

Foto: overleg muziekleraar Helio en coördinatoren TBJ

Als ik jou zo hoor gaat het om veel mensen, veel projecten, veel geregel en ook veel geld. Hoe organiseer je dat allemaal?

De stichting in Nederland wordt beheerd door een bestuur, bestaande uit een financieel deskundige (de penningmeester),een secretaris en ikzelf als voorzitter. Ik doe de contacten met Brazilië, ook omdat ik Portugees spreek.
In Brazilië zelf hebben we inmiddels 2 coördinatoren aangesteld die voor een kleine vergoeding heel veel werk verzetten. Zo werven zij mensen voor  de microkredieten en de studietoelagen, houden contact met de muziek docenten; zorgen dat de betalingen correct verlopen en leggen verantwoording af aan het bestuur in Nederland.
Nieuwe aanvragen voor het microkrediet fonds worden altijd voorgelegd aan het bestuur in Nederland.

Foto: handmatige productie ” gouden” ringen en coördinator TBJ

Foto: Madelein, Soraia en haar zus, Soraia met gebakjes uit eigen winkel

Foto: microkredietaanvraag taartwinkel

Foto: student bij de inlevering betaalbewijs collegegeld. 

Video: muziekles

Wat heb jij daarvan gezien en meegemaakt tijdens je laatste bezoek daar?

Ik heb heel veel gezien en meegemaakt.
Ik heb van het microkredietfonds 6 projecten bezocht, met de mensen gesproken en de positieve resultaten gezien en ik heb gehoord hoe het fonds ingezet is en tot resu
ltaat heeft geleid.
B.v. het piepkleine taartenwinkeltje van Soraias, gehuisvest in een met veel roze, opgepimpte garagebox, waar we spraken over een nieuwe lening voor een koelkast.Maar ook de productie van ringen door Fabio, die handmatig worden gemaakt en een goudbadje krijgen.
Het project muziek draait op volle toeren. Ik heb op een school muziekuitvoeringen meegemaakt van de kinderen die blokfluit- en xylofoon-les krijgen en het enthousiasme kunnen horen en voelen. Ik heb voor ons tweede muziekproject actief meegezocht naar een ruimte waar de blokfluit- en zang-middagen gegeven kunnen worden voor de 14 kinderen in een buitenwijk en veel overlegd met alle betrokkenen.
Voor de studie toelage, het derde project van de stichting, komen iedere 2e van de maand de leerlingen en studenten langs bij de coördinator voor het inleveren van het betaalbewijs van hun maandelijkse school- of collegegeld, waarna ze de toelage krijgen. Ik zat daarbij en heb met eigen ogen gezien hoe goed en gesmeerd dit loopt. Op het eind van het jaar moeten zij een formulier invullen over de behaalde resultaten en de voornemens/plannen voor het nieuwe jaar.
Ik heb een uitstekend inzicht in het reilen en zeilen en weet precies wat er omgaat in alle onderdelen. Er wordt geen geld verspild en er blijft niets aan de strijkstok hangen!!

Foto: ananasplantje en irrigatie slang

Foto: boer Luiz, uitleg over aanleg waterbassin t.b.v. irrigatie

 

Foto: boer Luiz, uitleg over aanleg waterbassin t.b.v. irrigatie

Heb je nog enkele succesverhalen voor ons?

1 van de eerste microkrediet projecten in 1996 was de aanvraag van een getrouwd stel om geld voor een naaimachine te kopen zodat ze een atelier kunnen starten. Deze lening werd binnen het jaar afbetaald. De vrouw naait T-shirts,de man is cursussen gaan volgen om te leren zeefdrukken en boekhouden.
Nu hebben ze 4 naaimachines en 3 mensen in vaste dienst. Ze naaien en bedrukken duizenden T-shirts voor scholen en verenigingen.
Als dank hebben ze een aantal jaren geleden 500 euro geschonken aan het microkredietfonds om andere mensen weer een lening te kunnen geven.

Nog een laatste dan:

Een boer die een paar koeien had, gebruikte de mest om de grond te verbeteren. Daardoor kon hij wat groenten verbouwen. Hij vroeg in 2014 een lening aan om gaasdoek te kopen ter bescherming van zijn gewassen tegen de zon.
Nu boert hij biologisch vele soorten groenten en fruit. Iedere zaterdagochtend staan hij en zijn vrouw om 3 uur op om te oogsten, ze rijden een half uur en verkopen hun producten op de markt in een nabij gelegen stadje.
Vorig jaar hebben ze een tweede lening gekregen om een waterput te kunnen slaan om hun akkerland te irrigeren.

Het zijn allemaal prachtige verhalen; is er ook wel eens iets mis gegaan?

1 keer hebben we een derde lening geweigerd aan een man die het microkrediet toch vooral gebruikte als een makkelijke renteloze lening. Hij deed niets aan verduurzaming van zijn bedrijf en was ook geen ambassadeur naar anderen.

Tot slot: na 5 weken zat je verblijf er weer op . Hoe is het om weer te vertrekken?

Vanaf de dag van vertrek wordt er alweer uitgekeken van beide kanten naar het volgende bezoek. Het voelde heel nabij, samen Kerst vieren, buren en familie ontmoeten. Tegelijkertijd is het voldoende om niet langer dan 5 weken gast te zijn, ook al wil ik zoveel mogelijk part of the familyzijn.
En dan terug in Nederland,  weer contact via brieven met Tecla en appen en mailen met de kinderen.
De grote koffer is leeg; daar gaat de lege rugzak in en cadeautjes voor de mensen in Nederland. De rolkoffer is groot genoeg om mijn eigen spullen in te vervoeren.

Mijn hoofd is vol en mijn hart is vol. En dat voelt goed.

  • Comment by Dorien van Munster on 15 August 2018 at 22:50

    Leuk interview! Het geeft een compleet beeld van alles wat de stichting heeft opgezet en bereikt; daar mag je héél trots op zijn, zus!

Plaats een reactie!